Τα παιδιά ενός άλλου Θεού (The Children of Diyarbakir), Τουρκικής παραγωγής 2009

Η ταινία του Μιράζ Μπεζάρ θα μπορούσε να είναι ένα πολιτικό θρίλερ γύρω από μια σκοτεινή σελίδα της σύγχρονης τουρκικής ιστορίας, τις «εξαφανίσεις» χιλιάδων Κούρδων κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού στο τουρκικό Κουρδιστάν τη δεκαετία του '90. Βασικά πρόσωπα στην ιστορία που αφηγείται ο πρωτοεμφανιζόμενος Τούρκος σκηνοθέτης είναι δυο παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, δυο αδέλφια που γίνονται αυτόπτες μάρτυρες της εν ψυχρώ δολοφονίας των γονιών τους από μια παραστρατιωτική οργάνωση.

Ολα αυτά συμβαίνουν στο Ντιγιαρμπακίρ (το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του τουρκικού Κουρδιστάν παραπλεύρως του ποταμού Τίγρη) σε αόριστο χρόνο από πρόθεση του Μπεζάρ, ο οποίος, όπως λέει, ήθελε να αφηγηθεί μια ιστορία που να εξακολουθεί να εκφράζει το παρόν. «Αν ήξερα ότι η τουρκική κοινωνία είχε κάνει μια προσπάθεια να συμβιβαστεί με την πρόσφατη ιστορία της, τότε ευχαρίστως θα είχα τοποθετήσει χρονικά την ιστορία της ταινίας στη δεκαετία του '90».

Τα «Παιδιά ενός άλλου θεού» («Παιδιά του Ντιγιαρμπακίρ» σύμφωνα με τον πρωτότυπο τίτλο) είναι σαν μια διαρκής ισορροπία στην κόψη του βλέμματος του παιδικού χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Δηλαδή, χωρίς την ασφάλεια που παρέχει η νοσταλγία της παιδικής ηλικίας και η γλυκόπικρη γεύση της αναπαράστασής της. Η καθημερινότητα στο Ντιγιαρμπακίρ γίνεται εφιάλτης για την 10χρονη Γκιουλιστάν και τον μικρότερο αδελφό της Φιράτ που αναλαμβάνουν τη φροντίδα της νεογέννητης αδελφής τους μετά τον φόνο των γονιών τους. Το σινεμά της παιδικής ηλικίας εδώ δεν έχει ίχνος ποίησης. Μόνον ρεαλισμός, χωρίς μελόδραμα, που φτάνει στα άκρα. Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους υπέρβαση. Το νεογέννητο πεθαίνει από πείνα και οι λιλιπούτειοι κηδεμόνες του, άστεγοι στους δρόμους του Ντιγιαρμπακίρ, θα ζήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες. Σε ένα κοινωνικό περιθώριο που διευρύνεται διαρκώς, καθώς πολλαπλασιάζονται οι απόκληροι και τα ορφανά παιδιά που δεν έχουν μέλλον.

Σε αυτό το ζοφερό παραμύθι του Μπεζάρ υπάρχει τιμωρία, όχι όμως και λύτρωση. Ο δολοφόνος πληρώνει για το έγκλημά του με έναν πρωτότυπο τρόπο. Η Γκιουλιστάν, ο Φιράτ και άλλοι μικροί φτωχοδιάβολοι παίρνουν τον δρόμο της μεγάλης φυγής, που κατά τα φαινόμενα οδηγεί στα σταυροδρόμια των μεγαλουπόλεων της Δύσης...

Ο Μιράζ Μπεζάρ ζει στο Βερολίνο από το 1980, η οικογένειά του μετακόμισε εκεί μετά το πραξικόπημα του Εβρέν.

http://www.imdb.com/title/tt1410272/